Joshua 22

1آنگاهیوشعرؤبینیانو جادیانو نصف سبطمَنَسَّیرا خوانده، 2بهایشانگفت: «شما هر چهموسیبندۀ خداوند بهشما امر فرمودهبود، نگاهداشتید، و كلاممرا از هر چهبهشما امر فرمودهام، اطاعتنمودید. 3و برادرانخود را در اینایامطویلتا امروز تركنكرده، وصیتیرا كهیهُوَه، خدایشما، امر فرمودهبود، نگاهداشتهاید. 4و الا’نیهُوَهخدایشما بهبرادرانشما آرامیدادهاست، چنانكهبهایشانگفتهبود. پسحالبهخیمههایخود و بهزمینملكّیتخود كهموسیبندۀ خداوند از آنطرفاُرْدُنبهشما دادهاستبازگشته، بروید. 5اما بدقتمتوجهشده، امر و شریعتیرا كهموسیبندۀ خداوند بهشما امر فرمودهاستبهجا آورید، تا یهُوَه، خدایخود، را محبتنموده، بهتمامیطریقهایاو سلوكنمایید، و اوامر او را نگاهداشته، بهاو بچسبید و او را بهتمامیدلو تمامیجانخود عبادتنمایید.»

6پسیوشعایشانرا بركتداده، روانهنمود و بهخیمههایخود رفتند. 7و بهنصفسبطمَنَسَّی، موسیمِلكدر باشاندادهبود، و بهنصفدیگر، یوشعدر اینطرفاُرْدُنبهسمتمغربدر میانبرادرانایشانمِلكداد. و هنگامیكهیوشعایشانرا بهخیمههایایشانروانهمیكرد، ایشانرا بركتداد. 8و ایشانرا مخاطبساخته، گفت: «با دولتبسیار و با مواشیبیشمار، با نقرهو طلا و مسو آهنو لباسفراوانبهخیمههایخود برگردید، و غنیمتدشمنانخود را با برادرانخویشتقسیمنمایید.»

9پسبنیرؤبینو بنیجاد و نصفسبطمَنَسَّیاز نزد بنیاسرائیلاز شیلوهكهدر زمینكنعاناستبرگشته، روانهشدند تا بهزمینجِلْعاد، و بهزمینملكخود كهآنرا بهواسطۀ موسیبرحسبفرمانخداوند بهتصرفآوردهبودند، بروند.

10و چونبهحوالیاُرْدُنكهدر زمینكنعاناسترسیدند، بنیرؤبینو بنیجاد و نصفسبطمَنَسَّیدر آنجا بهكنار اُرْدُنمذبحیبنا نمودند، یعنیمذبحعظیمالمنظری. 11و بنیاسرائیلخبر اینرا شنیدند كهاینكبنیرؤبینو بنیجاد و نصفسبطمَنَسَّی، بهمقابلزمینكنعان، در حوالیاُرْدُن، بر كناریكهاز آنبنیاسرائیلاست، مذبحیبنا كردهاند. 12پسچونبنیاسرائیلاینرا شنیدند، تمامیجماعتبنیاسرائیلدر شیلوهجمعشدند تا برایمقاتلۀ ایشانبرآیند.

13و بنیاسرائیلفینحاسبنالعازار كاهنرا نزد بنیرؤبینو بنیجاد و نصفسبطمَنَسَّیبهزمینجِلْعاد فرستادند. 14و با او دهرئیس، یعنییكرئیساز هر خاندانآبایاز جمیعاسباطاسرائیلرا كههر یكیاز ایشانرئیسخاندانآبایایشاناز قبایلبنیاسرائیلبودند.

15پسایشاننزد بنیرؤبینو بنیجاد و نصفسبطمَنَسَّیبهزمینجِلْعاد آمدند و ایشانرا مخاطبساخته، گفتند: 16«تمامیجماعتخداوند چنینمیگویند: اینچهفتنهاستكهبر خدایاسرائیلانگیختهاید كهامروز از متابعتخداوند برگشتهاید و برایخود مذبحیساخته، امروز از خداوند متمرد شدهاید؟ 17آیا گناهفغور برایما كماستكهتا امروز خود را از آنطاهر نساختهایم، اگر چهوبا در جماعتخداوند عارضشد. 18شما امروز از متابعتخداوند برگشتهاید. و واقعخواهد شد چونشما امروز از خداوند متمرد شدهاید كهاو فردا بر تمامیجماعتاسرائیلغضبخواهد نمود. 19و لیكناگر زمینملكّیتشما نجساست، پسبهزمینملكّیتخداوند كهمسكنخداوند در آنساكناستعبور نمایید، و در میانما ملكبگیرید و از خداوند متمرد نشوید، و از ما نیز متمرد نشوید، در اینكهمذبحیبرایخود سوایمذبحیهُوَهخدایما بنا كنید. 20آیا عَخانبنزارَحدربارۀ چیز حرامخیانتنورزید؟ پسبر تمامیجماعتاسرائیلغضبآمد، و آنشخصدر گناهخود تنها هلاكنشد.»

21آنگهبنیرؤبینو بنیجاد و نصفسبطمَنَسَّیدر جوابرؤسایقبایلاسرائیلگفتند: 22«یهُوَهخدایخدایان! یهُوَهخدایخدایان! او میداند و اسرائیلخواهند دانستاگر اینكار از راهتمرد یا از راهخیانتبر خداوند بودهباشد، امروز ما را خلاصیمده، 23كهبرایخود مذبحیساختهایمتا از متابعتخداوند برگشته، قربانیسوختنیو هدیۀ آردیبر آنبگذرانیم، و ذبایحسلامتیبر آنبنماییم؛ خود خداوند بازخواستبنماید.

24بلكهاینكار را از راهاحتیاطو هوشیاریكردهایم، زیرا گفتیمشاید در وقتآیندهپسرانشما بهپسرانما بگویند شما را با یهُوَهخدایاسرائیلچهعلاقهاست؟ 25چونكهخداوند اُرْدُنرا در میانما و شما ایبنیرؤبینو بنیجاد حد گذاردهاست. پسشما را در خداوند بهرهاینیستو پسرانشما پسرانما را از ترسخداوند باز خواهند داشت.

26پسگفتیمبرایساختنمذبحیبهجهتخود تداركببینیم، نهبرایقربانیسوختنیو نهبرایذبیحه، 27بلكهتا در میانما و شما و در میاننسلهایمابعد از ما شاهد باشد تا عبادتخداوند را بهحضور او با قربانیهایسوختنیو ذبایحسلامتیخود بهجا آوریم، تا در زمانآیندهپسرانشما بهپسرانما نگویند كهشما را در خداوند هیچبهرهاینیست.

28پسگفتیماگر در زمانآیندهبهما و بهنسلهایما چنینبگویند، آنگاهما خواهیمگفت، نمونهمذبحخداوند را ببینید كهپدرانما ساختند نهبرایقربانیسوختنیو نهبرایذبیحه، بلكهتا در میانما و شما شاهد باشد.

29حاشا از ما كهاز خداوند متمرد شده، امروز از متابعتخداوند برگردیم، و مذبحیبرایقربانیسوختنیو هدیۀ آردیو ذبیحهسوایمذبحیهُوَه، خدایما كهپیشرویمسكناوست، بسازیم.»

30و چونفینحاسكاهنو سرورانجماعتو رؤسایقبایلاسرائیلكهبا ویبودند، سخنیرا كهبنیرؤبینو بنیجاد و بنیمَنَسّیگفتهبودند، شنیدند، در نظر ایشانپسند آمد. 31و فینحاسبنالعازار كاهنبهبنیرؤبینو بنیجاد و بنیمَنَسَّیگفت: «امروز دانستیمكهخداوند در میانماست، چونكهاینخیانترا بر خداوند نورزیدهاید؛ پسالا’نبنیاسرائیلرا از دستخداوند خلاصیدادید.»

32پسفینحاسبنالعازار كاهنو سروراناز نزد بنیرؤبینو بنیجاد از زمینجِلْعاد بهزمینكنعان، نزد بنیاسرائیلبرگشته، اینخبر را بهایشانرسانیدند. 33و اینكار بهنظر بنیاسرائیلپسند آمد و بنیاسرائیلخدا را متباركخواندند، و دربارۀ برآمدنبرایمقاتلۀ ایشانتا زمینیرا كهبنیرؤبینو بنیجاد در آنساكنبودند خرابنمایند، دیگر سخننگفتند.

34و بنیرؤبینو بنیجاد آنمذبحرا عید نامیدند، زیرا كهآندرمیانما شاهد استكهیهُوَهخداست.